Genade regeert (7)

Onderstaande tekst is vertaald met toestemming van Crossway.

De wet echter kwam er nog bij opdat de overtreding zou toenemen, maar waar de zonde is toegenomen, daar is de genade meer dan overvloedig geweest, opdat, evenals de zonde geregeerd heeft tot de dood, zo ook de genade zou regeren door gerechtigheid tot het eeuwige leven, door Jezus Christus, onze Heere (Rom. 5:20 – 21).

Het gewicht van de goddelijke toorn die hen die buiten Christus zijn te wachten staat, kunnen we nauwelijks bevatten. Al even onpeilbaar is de goddelijke zachtmoedigheid die nu al rust op hen die in Christus zijn. We kunnen ons een beetje verlegen of ongemakkelijk of zelfs schuldig voelen bij het net zo krachtig benadrukken van Gods zachtmoedigheid als zijn toorn. De Bijbel voelt zo’n ongemak echter niet.

De schuld en schaamte van hen die in Christus zijn, wordt altijd overtroffen door zijn overvloedige genade. Wanneer we het gevoel hebben alsof onze zondige gedachten, woorden en daden Gods genade voor ons doen afnemen, dan zorgen die zonden en mislukkingen er juist voor dat die genade
nog meer naar voren komt.

Maar vergeet niet dat de genade van God niet onpersoonlijk is. Gods genade komt niet meer en niet minder tot ons dan dat Jezus Christus tot ons komt. In het Bijbelse evangelie krijgen we niet iets, maar een Persoon. Laten we hier nog wat dieper op ingaan. Wat krijgen we als we Christus krijgen?

Meer specifiek, als we over genade op zo’n manier kunnen spreken dat ze altijd door onze zonde wordt opgeroepen, maar dat ze alleen in Christus zelf tot ons komt, dan stuiten we hier op een essentieel aspect van wie Christus is. Een Bijbels aspect waar de Puriteinen graag op reflecteerden: juist als wij zondigen gaat het hart van Christus naar ons uit.

Dit doet wellicht onze wenkbrauwen fronsen. Als Christus volmaakt heilig is, moet Hij zich dan niet noodzakelijkerwijs van de zonde terugtrekken?

Hier treden we binnen in een van de diepste mysteries van wie God in Christus is. Niet alleen sluiten heiligheid en zondigheid elkaar uit, maar Christus, die volmaakt heilig is, kent en voelt de gruwel en het gewicht van de zonde dieper dan wie ook maar van ons, zondige mensen, zou kunnen. Net zoals iemand, naarmate zijn hart zuiverder is, des te meer ontsteld is bij de gedachte dat zijn buren worden beroofd of misbruikt. Het omgekeerde is ook waar, hoe meer iemands hart verdorven is, hoe minder iemand wordt geraakt door al het kwaad dat overal aanwezig is.

Trek de analogie nog wat verder door. Evenals een hart, hoe zuiverder het is, des te meer geschokt wordt door kwaad, zo gaat ook een hart, naarmate het zuiverder is, ervan nature meer naar uit om te helpen en te ontlasten, te beschermen en te troosten, terwijl datzelfde kwaad een verdorven hart koud en onverschillig laat.

Zo ook Christus.

Zijn heiligheid vindt het kwaad walgelijk, walgelijker dan iemand van ons ooit zou kunnen voelen. Maar het is juist die heiligheid die zijn hart er ook toe brengt om te helpen en te ontlasten, te beschermen en te troosten. Ook hier moeten het allesbepalende en cruciale onderscheid tussen hen die niet in Christus zijn en hen die wel in Christus zijn, in gedachten houden.

Voor hen die niet bij Hem horen, roepen de zonden heilige toorn op. Hoe zou een God die het moreel ernstig neemt anders kunnen reageren? Maar ten aanzien van hen die wel van Hem zijn roepen zonden een heilig verlangen op, heilige liefde, heilige zachtmoedigheid.

Het is niet onze lieflijkheid die Zijn liefde oproept, maar juist ons niet lieflijk zijn. We leven zo gemakkelijk met een beperkte kijk op het straffende oordeel van God dat over de mensen buiten Christus zal gaan. Even gemakkelijk leven we met een beperkte kijk op het hart van God dat vol mededogen uitgaat naar hen die in Christus zijn.

Het verloop van de hele Bijbelse verhaallijn maakt dat we onze adem inhouden. De zonden van hen die tot God behoren openen voor ons de sluizen van zijn mededogend hart. De dam breekt. Het is niet onze lieflijkheid die Zijn liefde oproept, maar juist ons gebrek daaraan.

Ons hart snakt ernaar om dit enigszins te kunnen bevatten. Dit is namelijk niet hoe de wereld om ons heen werkt. Het is ook niet hoe ons eigen hart werkt. Maar we buigen in nederige onderwerping, en laten God de voorwaarden bepalen waaronder Hij ons zal liefhebben.

Vertaling: Kees van Kralingen