De aanraking van ontferming (2)

Onderstaande tekst is vertaald met toestemming van Crossway.

En Jezus trok rond in al de steden en dorpen en gaf onderwijs in hun synagogen, en Hij predikte het Evangelie van het Koninkrijk en genas iedere ziekte en elke kwaal onder het volk. Toen Hij de menigte zag, was Hij innerlijk met ontferming bewogen over hen, omdat zij vermoeid en verstrooid waren, zoals schapen die geen herder hebben – Matt. 9:35-36

Denk eens aan Jezus. Volgens de bepalingen van de Levitische wet is Hij de reinste persoon die ooit op deze aarde heeft rondgelopen. Hij was de echte reine mens. Welke afzichtelijke dingen onze afkeer ook zouden oproepen – wij die van nature onrein en gevallen zijn – zij zouden bij Jezus nog veel meer afkeer oproepen. We kunnen de pure reinheid, heiligheid en zuiverheid van zijn verstand en hart niet doorgronden. De eenvoud, de onschuld, de lieflijkheid.

We kunnen de pure reinheid, heiligheid en zuiverheid van Jezus’ verstand en hart niet doorgronden

En wat deed Hij toen Hij de onreine zag? Wat was zijn eerste impuls toen hij prostituees en lepralijders tegenkwam? Hij ging naar ze toe. Medelijden overspoelde zijn hart, het verlangen van ware compassie. Hij bracht tijd met hen door. Hij raakte ze aan. We kunnen allemaal getuigen van de menselijkheid van de aanraking. Een warme knuffel doet iets wat warme woorden van begroeting alleen niet kunnen.

Maar Christus’ aanraking van ontferming gaat nog veel dieper. Hij was het Joodse systeem aan het omkeren. Toen Jezus, de reine, een onreine zondaar aanraakte, werd Christus niet onrein. De zondaar werd rein. In de aardse bediening van Jezus Christus draaide het om het teruggeven van hun menselijkheid aan zondaars die dit niet verdiend hadden.

Jezus wandelde op aarde om het ontmenselijkte weer mens te maken en het onreine te reinigen. Waarom? Omdat zijn hart weigerde om het erbij te laten zitten. Verdriet confronteerde hem in elke stad. Dus waar Hij ook ging, wanneer hij geconfronteerd werd met pijn en verlangen, verspreidde Hij de heilzame invloed van zijn reinigende barmhartigheid.

Jezus wandelde op aarde om het ontmenselijkte weer mens te maken en het onreine te reinigen. Waarom? Omdat zijn hart weigerde om het erbij te laten zitten.

Maar dat was toen Hij op aarde leefde. Hoe zit het nu?

Hier moeten we denken aan het getuigenis van het Nieuwe Testament dat “Jezus Christus gisteren en heden Dezelfde is en tot in eeuwigheid” (Hebreeën 13:8). Dezelfde Christus die huilde bij het graf van Lazarus huilt met ons in onze eenzame wanhoop. Dezelfde die zich uitstrekte en lepralijders aanraakte, legt vandaag zijn arm om ons heen als we ons verkeerd begrepen en ons aan de kant gezet voelen.

De Jezus die zich uitstrekte en vuile zondaars reinigde, reikt tot diep in onze ziel en beantwoordt ons halfslachtig pleidooi voor barmhartigheid met de machtige, onoverwinnelijke reiniging van iemand die het niet kan verdragen om iets anders te doen.

Met andere woorden, het hart van Christus is niet ver weg, ondanks zijn aanwezigheid nu in de hemel, want Hij doet dit alles door zijn eigen Geest. Door de Geest raakt Christus zelf ons niet alleen aan, Hij leeft zelfs in ons.

Vertaling: Kees van Kralingen