Lezen: Romeinen 6:1-23
Hoe zouden wij, die dood zijn voor de zonde, nog in zonde kunnen leven?
… bevrijd van de zonde en in dienst van God, oogst u toewijding aan hem en zelfs het eeuwige leven.
Romeinen 6:2b, 22
God aanvaardt ons onvoorwaardelijk omwille van Jezus Christus’ offer en niet vanwege enige verdienste of gehoorzaamheid aan de wet van onze kant. Die boodschap leidt onherroepelijk tot de vraag of we dan vrij zijn om te zondigen. Een zonde meer of minder, wat maakt het uit? God kijkt toch alleen naar Jezus Christus en heeft immers alles al vergeven? Niet zo benauwd hoor, je bent toch geen farizeeër?!
Als de verleiding om te zondigen groot is, kunnen dergelijke gedachten of zelfs aanmoedigingen van medegelovigen ons over de streep trekken. Je wilt toch niet zijn als die moralistische oudste zoon? Je bent toch geen heilig boontje?
Jezus laat ons nergens de keuze tussen een leven als oudste dan wel als jongste zoon.
Laat als je zó zondigt, je geweten maar spreken. En wijt dat dan niet al te snel aan je farizese hart. Nee, je hoeft je zonden dan niet te belijden omdat je niet (langer) in Christus door God aanvaard zou zijn, maar wel omdat je zijn kind bent. Wel omdat je je als vrij mens weer hebt gedragen als een slaaf. Levend in Christus heb je je weer tot de dood gekeerd.
Jezus laat ons nergens de keuze tussen een leven als oudste dan wel als jongste zoon. ‘We zijn door de doop in zijn dood met hem begraven om (…) een nieuw leven te leiden’ (Rom. 6:4) in liefdevolle toewijding aan God.
Zingen: Liedboek 87 en 473:1, 2, 5, 10
Ga naar het overzicht van alle artikelen in de serie 30 x Lucas 15.
Met toestemming van de uitgever overgenomen uit: Bijbels Dagboek 2015 (De Vuurbaak 2014).
