Menselijke en goddelijke spilzucht (13)

Lezen: Johannes 3:14-21

… waar hij een losbandig leven leidde en zijn vermogen verkwistte.
‘Haal vlug het mooiste gewaad en trek het hem aan, doe hem een ring aan zijn vinger en geef hem sandalen. Breng het gemeste kalf en slacht het. Laten we eten en feestvieren.’
Lucas 15:13b en 22b-23

Het verhaal dat bij ons bekend staat als dat van ‘de verloren zoon’, heet in het Engels dat van the prodigal son. Dat kunnen we vertalen als ‘de spilzieke zoon’. Zeer treffend heeft Tim Keller zijn boek over Lucas 15 The prodigal God genoemd, letterlijk ‘de spilzieke of verkwistende God’ (wat een betere vertaling zou zijn geweest dan De vrijgevige God). Niet de jongste zoon en diens verlorenheid of verkwistende uitspattingen, ook niet de wettische verlorenheid van de oudste zoon staat centraal in deze gelijkenis, maar de kwistig uitgedeelde genade en liefde van God de Vader. Nog vóórdat zijn jongste zoon ook maar één woord van zijn voorgenomen schuldbekentenis heeft uitgesproken, omhelst zijn vader hem. Onvoorwaardelijk wordt hij gekust en volledig als kind aanvaard.

Niet de jongste zoon en diens verlorenheid of verkwistende uitspattingen, ook niet de wettische verlorenheid van de oudste zoon staat centraal in deze gelijkenis, maar de kwistig uitgedeelde genade en liefde van God de Vader.

‘Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft’ (Joh. 3:16).

Jezus, die enige Zoon van God zelf, vertelt hier het verhaal van zijn eigen Vader, die zo kwistig zijn genade en liefde vlees en bloed laat worden in Hem. Hij gaat wél op zoek naar het verlorene, naar spilzieke immorele zonen en dochters, naar gierige wettisch-religieuze mensen… naar jou, wie je ook bent.

Jezus gaat wél op zoek naar het verlorene, naar spilzieke immorele zonen en dochters, naar gierige wettisch-religieuze mensen… naar jou, wie je ook bent.

Zingen: Liedboek 436:5, 6, 7